به نقل از «همشهری آنلاین»

ماجرای کوپن قماش و صف خرید پارچه در تهران | حراج لباس‌های دست دوم در بازار بیروتی‌ها

تاریخ انتشار: ۱۵ مرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۳۹۲۸۹۴

همشهری آنلاین - حمیدرضا رسولی: بازارچه‌های سنتی و محلی که در چهار گوشه شهر روزهای نسبتاً آرامی را سپری می‌کنند تا روزگار نه چندان دور بخشی از هویت تهران بودند. از بازار قوام‌الدوله در میدان شاپور گرفته تا بازار مولوی و بازارهای مشهور عودلاجان و بین‌الحرمین و... تاریخچه‌های جذابی دارند و به همین خاطر با گذشت دهه طولانی هنوز پابرجا مانده‌اند و نام آنها در گرد و غبار برخاسته از شلوغی این روزهای پایتخت محو نشده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

قصه‌های خواندنی تهران را اینجا دنبال کنید

قبل از شکل‌گیری بازار مولوی و استقرار مغازه‌های پارچه‌فروشی در محدوده چهارراه مولوی، بسیاری از پارچه‌فروش‌های تهران در حوالی میدان شاپور سابق و وحدت اسلامی فعلی فعالیت می‌کردند. بعد از تأسیس کارخانه‌های نساجی بود که کرکره مغازه‌های پارچه‌فروشی یکی پس از دیگری در حوالی میدان شاپور بالا رفت و پوشیدن کت و شلوار و استفاده از تن‌پوش‌های پارچه‌ای آرام آرام بین پایتخت نشین‌ها رایج شد. کارخانه چیت ری، یکی از نخستین کارخانه‌های نساجی بود که در دوره پهلوی اول تاسیس شد و همان‌طور که از نامش پیداست پارچه‌هایی از جنس چیت و کدری‌های نخی تولید می‌کرد. محصولات این کارخانه مورد استقبال زنان خانه‌دار تهرانی قرار گرفت چون این نوع پارچه برای دوخت لباس‌های خانگی مناسب بود. کارخانه چیت ری، پارچه فاخر تولید نمی‌کرد اما محصولاتش مورد استفاده عموم مردم قرار می‌گرفت و به قول معروف کار راه‌انداز بود.

تولد کارخانه مقدم

استقبال زنان تهرانی از محصولات کارخانه چیت ری و داغ شدن بازار لباس‌های پارچه‌ای در دوره پهلوی اول، برخی سرمایه دارهای تهرانی را برای راه‌اندازی کارخانه نساجی با هدف تولید پارچه‌های مخصوص آقایان به صرافت انداخت. کارخانه مقدم با همین هدف و در سال 1337 توسط حاج میرزا عبدالله مقدم، تاجر خوشنام قزوینی در نظرآباد و حوالی شهرستان ساوجبلاغ تأسیس شد. کارخانه نساجی مقدم پارچه‌های فاستونی تولید می‌کرد و محصول آنها در پارچه‌فروشی‌های اطراف میدان شاهپور در دسترس مردم قرار می‌گرفت. محصول اصلی این کارخانه که به پارچه مقدم معروف شده بود خیلی زود به شهرت رسید و مردان تهرانی برای دوخت کت و شلوار فقط از پارچه مقدم که کیفیت مطلوبی داشت استفاده می‌کردند. جالب اینکه نظرآباد تا آن موقع روستایی کم امکانات در حاشیه کرج بود اما به خاطر راه‌اندازی کارخانه نساجی مقدم رو به‌ آبادانی رفت و بعدها به‌عنوان نظرآباد مقدم شناخته شد.

 عبدالله مقدم در کنار شعبان جعفری در سال‌های قبل از پیروزی انقلاب اسلامی صف خرید پارچه

حاج میرزا عبدالله مقدم بعد از مدت زمان نسبتاً کوتاهی، کارخانه دیگری به نام «ممتاز» در جاده تهران – شهرری تأسیس کرد. در آن سال‌ها بنا بود سران ارتش در فصل زمستان پالتوهای مخصوص بپوشند و این لباس‌ها با پارچه‌های کارخانه ممتاز تولید می‌شد. محصولات کارخانه‌های مقدم و ممتاز به حدی مرغوب بود که مردم برای خرید آنها باید کوپن تهیه می‌کردند و در صف خرید پارچه می‌ایستادند. در آن سال‌ها در کنار توزیع کوپن کالاهای اساسی، کوپن قماش هم به مردم می‌دادند. تهرانی‌ها بعد از تهیه کوپن قماش به دفتر کارخانه‌های مقدم و ممتاز در میدان راه‌آهن و ابتدای خیابان کارگر می‌رفتند و ساعت‌ها در صف می‌ایستادند تا چندمتر پارچه بخرند.کسی که بانی راه اندازی راسته پارچه‌فروش‌ها در تهران بود به واسطه ناتوانی در بازپرداخت‌های وام‌های سنگینی که از دولت گرفته بود ورشکست شد و این گونه بود که بانک ملی کارخانه‌های نساجی حاج عبدالله مقدم را تصاحب کرد.

رونق لباس‌های دست دوم

کمیاب شدن محصولات کارخانه‌های نساجی و بالا رفتن قیمت پارچه برای تهران نشین‌ها که تازه به پوشیدن کت و شلوار عادت کرده بودند به یک معضل تبدیل شد و در همین گیرودار واردت لباس‌های دست دوم از بیروت به تهران رونق گرفت. داستان از این قرار است که یک عده‌ای لباس‌های کارکرده را از بیروت به تهران می‌آوردند و در دهانه بازارچه قوام‌الدوله حراج می‌کردند. البته سوغات دلال‌های لباس برای مردم تهران چیزی بیماری و گرفتاری نبود. بیشتر کسانی که لباس‌های دوست دوم بیروتی را می‌خریدند دچار بیماری‌های پوستی می‌شدند و کارشان به بیمارستان رازی می‌کشید. در آن سال‌ها به محدوده ابتدای بازارچه قوام‌الدوله که جایی برای فروش لباس‌های بیروتی بود بازار بیروتی‌ها می‌گفتند.

کد خبر 778113 برچسب‌ها تهران قدیم

منبع: همشهری آنلاین

کلیدواژه: تهران قدیم کارخانه های نساجی عبدالله مقدم لباس ها سال ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۳۹۲۸۹۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

ماجرای لغو ۵ کنسرت در تهران

به گزارش پارس نیوز، رویداد «ایران اکسپو» از امروز ۸ اردیبهشت‌ آغاز شده و تا ۱۲ اردیبهشت میزبان بیش از ۲۰۰۰ نفر از ۸۰ کشور در محل نمایشگاه بین‌المللی خواهد بود. در همین راستا اما نهادهای ذی‌صلاح دستور لغو کنسرت‌های موسیقی که قرار بود از ۶ تا ۱۲ اردیبهشت در دو سالن میلاد نمایشگاه بین‌المللی و اسپیناس پالاس برگزار شوند را صادر کرده‌اند و بدین ترتیب برگزاری این کنسرت‌ها به تاریخ دیگری موکول شده‌ است.

کنسرت‌هایی که لغو شده‌اند شامل کنسرت‌های مهدی احمدوند پنجشنبه ۶ اردیبهشت، فرزاد فرزین جمعه ۷ اردیبهشت (اسپیناس پالاس)، معین زندی دوشنبه ۱۰ اردیبهشت، امید حاجیلی سه‌شنبه ۱۱ اردیبهشت، کنسرت گرشا رضایی چهارشنبه ۱۲ اردیبهشت می‌شوند؛ البته اجرای ناصر زینلی که قرار بود چهارشنبه ۱۲ اردیبهشت در اسپیناس پالاس برگزار شود، هنوز در وضعیت بلیت‌فروشی قرار دارد و مشخص نیست که برگزاری آن لغو می‌شود یا خیر!

زمانی که خبر لغو یک کنسرت موسیقی منتشر می‌شود، شاید اولین مقوله‌ای که به ذهن متبادر شود بحث احترام به مخاطب است؛ زیرا زمانی که یک هنرمند یا گروه موسیقی خبر برگزاری کنسرت خود را اعلام می‌کند، طرفداران او برای حضور در کنسرت برنامه‌ریزی و هزینه می‌کنند. گاه این برنامه‌ریزی‌ها برای حضور در یک کنسرت وقت و هزینه زیادی را می‌طلبد؛ چراکه به هر حال مخاطب باید چند ساعتی را برای حضور در یک کنسرت در نظر بگیرد و خرید بلیت‌ها حتی برای یک نفر هم هزینه سنگینی به همراه دارد.

با این وجود بارها شاهد بوده‌ایم که کنسرت‌های موسیقی پس از بلیت‌فروشی و در حالی که در چند قدمی برگزاری بوده‌اند، لغو شده‌اند؛ گویی که وقت و پول مردم هیچ ارزشی نداشته باشد.

برگزاری «ایران‌اکسپو» نیز رویدادی نیست که همین هفته پیش برای برگزاری آن تصمیم گرفته شده باشد که بخواهند کمتر از یک هفته مانده به برگزاری، کنسرت‌های دو سالن اسپیناس پالاس و میلاد نمایشگاه را لغو کنند. درحقیقت زمانی که قرار است بیش از  ۲هزار نفر آن هم از ۸۰ کشور جهان در یک رویداد شرکت کنند، برگزارکنندگان باید همه جوانب از محل اقامت این افراد تا ایجاد ترافیک در محل برگزاری و اطراف آن را در نظر بگیرند که نخواهند دقیقه ۹۰ پول و زمان مردم را به هیچ بشمارند و به راحتی و بدون اینکه گویا اهمیتی داشته باشد، ۵ کنسرت را لغو کنند!

اما این در حالی است که کنسرت ناصر زینلی که قرار است ۱۲ اردیبهشت برگزار شود، در حال بلیت‌فروشی است؛ اگرچه که این روز مصادف است با روز آخر «ایران اکسپو» و از آنجایی که هتل اسپیناس در محدوده برگزاری این رویداد قرار دارد و احتمالا محل اقامت تعدادی از میهمانان باشد، با هجوم مخاطبان کنسرت به سالن و با وجود فعال بودن اکسپو، ترافیک سنگینی در آن محدوده ایجاد خواهد شد. از طرفی مشخص نیست که چرا وقتی که اعلام شده تمامی کنسرت‌های دو سالن اسپیناس پالاس و میلاد نمایشگاه تا روز ۱۲ اردیبهشت باید لغو شوند، چرا این کنسرت هنوز بلیت‌فروشی می‌کند؟!

منبع : ایسنا